Lara, de internetheldin

Blogs schrijven is een beetje te vergelijken met naar school gaan. In de eerste weken doe je enorm je best maar na een tijdje zie je in dat je het best rustiger aan kan doen. Mede daarom heb ik het gemiddelde van drie blogs in acht dagen niet kunnen evenaren.

Maar goed, hier is er weer een. Vorige week donderdag kreeg ik een pakketje van m’n ouders met de belangrijkste kleding die ik hier nodig heb: sportkleding! Het jaarshirt van mijn voetbalelftal (jazeker mannen, www.vvo5.nl wordt gepromoot in Spanje), een sportbroek en natuurlijk m’n voetbalschoenen. Reden genoeg om zaterdag te gaan sporten. Elze en Inge vonden het ook wel een goed idee om een beetje sportief bezig te gaan en nadat zij eerst nog even hardloopschoenen hadden gekocht (die had ik toevallig al wel bij me) hebben we aan onze conditie gewerkt. Rondjes lopen was vrij saai dus na tien rondjes gingen we maar voetballen maar daar wordt je ook niet slechter van. Het vooruitzicht dat we onze prachtige Barcelona-bal moeten achterlaten als we weggaan maakt me nu al treurig. Ohja, voordat ik het vergeet, het was zaterdag 19 graden…:) :p

De zaterdagavond kende uiteraard in grote lijnen hetzelfde programma als de week ervoor. Een leuke kroeg uitzoeken en daar fiësta maken. Discotheek ‘Camelot’ was het decor voor een gezellige avond. De muziek was een beetje zoals in Nederland, op een gegeven moment (ik denk toen de DJ het een beetje zat was) hoorden we zelfs Def Rhymz. Toen ging het natuurlijk helemaal los! De traditie van kebab eten na het stappen is trouwens iets anders. In een klein eettentje staat een machine waar je, na betaling, een bonnetje uit moet halen en als je dat inlevert aan de kassa wordt je eten bereidt. Razendsnel, lekker en heel vernieuwend ook. Iemand in Nederland ooit een stokbrood met hamburgers gegeten na het uitgaan?

De afgelopen week zagen de dagen er allemaal ongeveer hetzelfde uit. ’s Ochtends naar school en ’s middags huiswerk maken en leren, want volgende week donderdag hebben we tentamen Spaans. Maar natuurlijk neem ik ook de tijd om te chillen. Zo keek ik op de dag dat Barack Obama officieel president werd van de Verenigde Staten naar een actualiteitenprogramma. Er was volop aandacht voor Obama, logisch, maar de invulling van het programma was verassend. De presentatoren belden allemaal belangrijke mensen in de Spaanse politiek op om hun mening te vragen. Tot zover niets speciaals. Totdat ze opeens Alejandro Sanz aan de lijn hadden. Die zanger, ja. Stel je eens voor dat Pauw&Witteman in hun uitzending Jan Smit even opbellen om te vragen wat hij van Obama vindt!

Deze week kwam ook ene Lara langs in ons appartement. Lara is de vrouw die ik vanuit Nederland al een paar keer gebeld had en die me geïnformeerd had over van alles. Ze is de contactpersoon van de huisbaas. Ze was alleen al die tijd op vakantie geweest maar nu was ze terug. Omdat we al enige tijd een probleem hadden in een van de badkamers (als de douche aanstond regende het in het huis van onze onderbuurvrouw) wilde ze wel eens zien wat er aan de hand was. Lara beloofde het probleem op te lossen dus binnenkort komt er een mannetje om dat te fiksen. Maar nog veel belangrijker…Lara beloofde ons ook INTERNET! :D Wat een heldin! Dus Ivo en ik hebben vandaag een provider uitgezocht waar we voor 5 maanden internet kunnen krijgen en nu is het wachten op de gegevens van de huisbaas. Dat duurt vast eventjes maar als we de gegevens hebben kan internet vanaf nu binnen twee weken geregeld zijn. Natuurlijk, het blijft Spanje, dus niets is zeker maar het idee is wel heel blits.

Bij deze blog heb ik wat foto’s van m’n kamer gedaan. Netjes opgeruimd uiteraard :p

En voor wie het nog niet wist, m’n Spaanse nummer is: 0034691904033

Hasta pronto! (tot snel!)