Voetballeeeeeeeeen! :D

Aangezien de uitslag van Thijs’ poll bij mijn andere blog aan duidelijkheid niets te wensen over laat voel ik me enigszins verplicht om jullie even bij te praten over de afgelopen tijd. Ik hoop dat jullie wel beseffen dat ik deze blog nu binnen schrijf terwijl buiten de zomer volop tekeergaat. Maar oke, ik doe het met alle liefde ;)

De reden van mijn twee weken durende afwezigheid aan het ‘blogfront’ is trouwens wel een hele geldige! In een park niet ver van mijn huis vandaan heb ik een voetbalveld ontdekt. En waar daar tijdens koude dagen geen hond te vinden was, stikt het er van de voetballiefhebbers als de zon zich laat zien. Het spelconcept is simpel. Twee teams van vijf spelen en het team dat als eerste twee keer heeft gescoord mag blijven staan. De verliezers maken plaats voor een nieuw team. Zo gaat het de hele middag, bloedfanatiek, door. Ter illustratie van het aantal mensen: op een zaterdagmiddag is het niet gek dat er tien of meer teams van vijf zijn die allemaal azen op een plaatsje op het veld. Maar ook doordeweeks vanaf een uurtje of vier Het enige probleem is af en toe nog dat ik me als eenling langs de zijlijn meld en aan iedereen vraag of hun team incompleet is. Soms heb ik pech. Maar gelukkig zijn er soms ook andere voetballers die nog geen team hebben

Tussen al het voetballen (en naar school gaan, want als ik daar niets over zeg betekent het niet dat ik daar niet gewoon netjes heen ga…) door is het natuurlijk belangrijk om m’n rust te pakken. Toen ik op een middag genoot van een kopje koffie in ‘el parque’ (waar anders!) las ik in de Spaanse nieuwskrant ABC over terreurdreiging in Nederland. Ofzo iets. Ik kon de details in het verhaal nog niet helemaal ontcijferen maar ik ben er wel achter dat hier in Spanje onze minister van Binnenlandse Zaken Huusje ten Horst heet. Tuurlijk, op het toetsenbord zit de H naast de G maar dan nog.

Het lekkere weer van de afgelopen tijd verplichtte mij een week geleden om naar de kapper te gaan. Met 23 graden kan ik geen lange haren hebben. En de tien minuten slaap die ik iedere schooldag win door mijn makkelijke kapsel zijn ook mooi meegenomen. Maar voordat het zover was was het nog een hele klus om een kapper te vinden die ik mijn vertrouwen durfde te geven. Ik had raad ingewonnen bij Alejandro en hij wist wel een goede kapper…Vol goede moed liep ik naar de kapper maar daar aangekomen wilde ik toch eerst maar even zien wat voor volk daar allemaal binnen zat. Nou, daar kwam ik snel genoeg achter. Toen de kapper mij voor de deur zag staan zwiepte hij de deur open en kon ik moeilijk weigeren. Zijn hele zaak was leeg dus waarschijnlijk had hij de hele dag al met smart op iemand zitten wachten. Ik toverde een pasfotootje van mijzelf met kort haar uit mijn portemonnee en vroeg of hij het ongeveer zo kon knippen. Dat was geen probleem zei hij. De schrik sloeg me om het hart toen hij het halverwege opeens nodig vond om te laten zien wat voor goede kapper hij wel niet was. Trots zei hij dat ie m’n haar wel even mooier ging maken dan op de pasfoto. Uiteindelijk viel het allemaal reuze mee en ben ik pas vier keer aangesproken op een oneffenheid in m’n haar, maar voor acht euro vijftig neem ik dat op de koop toe.

Afgelopen donderdag was het hier Vaderdag. ‘Dia del padre’ is in tegenstelling tot in Nederland een feestdag. En voor het gemak hadden we ook gisteren geen school. Dat is wel een fijne regel hier, als een feestdag op donderdag of dinsdag valt maken ze die dag altijd met een ‘brug’ aan het weekend vast.

Nu ga ik voetballen. Hasta pasta en tot laaterrrr allemaal! :)